Sjaakie is boos!
Er wordt mij wel eens gevraagd of je met alle dieren kunt communiceren. Mijn antwoord hierop is ja. tenminste: als de dieren er zin in hebben en hef moment hen schikt. Soms verrassen dieren mij met de wijze waarop zij communiceren, zoals uit het onderstaande praktijkgeval blijkt. Een tijdje geleden werd ik gevraagd eet» workshop communicatie met dieren te geven op Curacao. En daar ontmoette ik de spraakwaterval onder de dieren, de papegaai met de oer- Holiandse naam Sjaakie.
De vraag van het baasje was:
waarom pluk! Sjaakie zijn borst kaal, waarom doet hij dit wanneer het baasje thuis is en niet wanneer zij op reis is en hoe kan zij hem helpen?
Vanaf het moment dat ik met Sjaakie contact maakte, leek het of ik een koptelefoon opzette met het geluid van 100 hard roepende mensen, Sjaakie praatte en praatte, het ging maar door: zelfs als ik probeerde hem vriéndelijk toe te spreken en te onderbreken. Sjaakie was boos, heel boos, dat kon ik wel horen. Op een gegeven moment was mijn geduld op en riep ik "stop '. Toen het stil was, vroeg ik aan Sjaakie of we nu eindelijk eens met elkaar konden praten. "Ja hoor", antwoordde hij en begon meteen weer te ratelen. Weer riep ik "stop'’, en formuleerde meteen de vraag en bezorgdheid van zijn baasje. Na een kort stilte moment, vroeg Sjaakie zich hardop af of zijn baasje wel helemaal goed bij haar hoofd was. Dit is in ieder geval een papegaai met karakter, dacht ik.
Sjaakie vertelde, dat zijn baasje hem vaak mee nam naar de stad. In de supermarkt werd hij dan op de stang van de winkel
wagen gezet en moest meerijden. Dit had tot gevolg dat er heel veel mensen Sjaakie aanhaalden en optilden. Ik wil niet bij iedereen op de schouders zitten. Hij vond dat die mensen hem lastig vielen, terwijl hij eigenlijk met rust gelaten wilde worden. Ik wens niet als speelpopje behandeld te worden, zo vertelde hij mij!
Sjaakie gaf aan dat hij geen doetje was. Alles behalve dat! Wanneer de echtgenoot van het baasje op reis ging. was hij dé man in huis. Verder vertelde Sjaakie dat zijn baasje heel veel rookte en het goed zou zijn om eens iets aan haar stress te doen. Zijn kooi stond bovendien tegen een muur. waardoor hij zich verveelde en geen goed uitzicht had. Hij wildé het liefst buiten of voor het raam staan met uitzicht op zee.
Het hele gesprek door vloekte en tierde Sjaakie alsof het een lieve lust was. Ik heb hem zijn gang laten gaan, en geen "stop" meer geroepen. Deze papegaai, dit kleine wonder, moest hoog nodig stoom afblazen. Toen ik de zaken die Sjaakie mij verteld had met het baasje besprak, vertelde zij dat zij inderdaad veel rookte, maar dat er beslist géén sprake was van stress. Zij had niet het gevoel dat het meenemen van Sjaakie naar de stad en de supermarkt slecht voor hem was, maar ze er wel voor zou zorgen dat Sjaakie uitzicht op zee zou krijgen.
Ik hoop voor Sjaakie dat zijn baasje wat verstandiger is geworden, en hem slechts af en toe mee neemt naar de stad, maar dat zij hem op de eerste plaats papegaai laat zijn- Want ik kan mij de schrik van de volgende dierencommunkator voorstellen, wanneer die gaat praten met een vloekende, maar dan volledig kale Sjaakie.