Herrie in konijnenland

Tijdens mijn lezingen en workshops over communicatie met dieren wordt aan mij nog al eens gevraagd of je voor communicatie met dieren heel bijzonder, zeer paranormaal begaafd moet zijn of gestudeerd moet hebben. Mijn antwoord hierop is dat telepathische communicatie je moedertaal is. Je wordt er mee geboren. Wij hebben door onze technologische ontwikkelingen en uitvindingen, zoals bijv. telefoon en email, deze manier van communiceren verleerd. Om met dieren te communiceren, moet je jezelf deze taal weer eigen maken. Want je kunt je paard niet even op zijn mobieltje bellen of je poes een e-mailtje sturen. En dat je deze taal weer kunt leren wordt weer eens bevestigd tijdens de workshop communicatie met dieren, die ik onlangs gaf aan 15 enthousiaste deelnemers. Ik heb mijn lesprogramma zo ingericht dat de cursisten direct met de dieren van andere cursisten kunnen communiceren.

De dieren zijn blij dat er met hun wordt gecommuniceerd, waardoor zij ook graag antwoord geven op bijvoorbeeld hoe zij zich voelen, waar zij bang voor zijn, waarom zij in de ogen van hun baasjes problematisch gedrag vertonen, wat zij graag veranderd willen zien, waar zij pijn hebben etc, etc.. De aanvankelijke scepsis en angst bij de cursisten is verdwenen en maakt plaats voor blijdschap dat de dieren inderdaad zo graag willen communiceren en verwondering dat de informatie die zij hebben ontvangen van de dieren door de eigenaren bevestigd wordt. Mijn ervaring is dat tijdens de workshops communicatie met dieren het de dieren zijn die een leraar en spiegel zijn voor de mensen.

Ik ontmoet in het volgende consult een andere leraar het konijn Nikki, die mij sterk doet denken aan het sprekende konijn uit het het sprookje Alice in Wonderland. Haar baasje had, nadat Jerry, de jarenlange partner van Nikki, die in juni was overleden, om Nikki te troosten een nieuwe partner gezocht bij de konijnen- opvang. Er worden door het baasje allerlei praktische zaken geregeld, zo heeft het baasje Danny eerst in een bench naast de ren van Nikki geplaatst, zodat Nikki en haar nieuwe partner Danny aan elkaar kunnen wennen. Na een vrijage op afstand wordt Danny na een tijdje in de ren van Nikki geplaatst maar dit loopt uit op een fikse vechtpartij. Nikki vlucht in haar hol onder de grond en komt niet meer tevoorschijn. Volgens de geraad¬pleegde kenners is dit normaal gedrag en zal het na verloop van tijd wel goed komen. Maar het komt niet goed.

Als ik contact maak met Nikki tref ik een bedroefd konijn aan. Zij zegt "Hoe komen zij er op, een ander konijn, lk mis Jerry nog steeds, hij was erg lief, en wij waren de beste maatjes*. Nikki vertelt dat zij bang is voor Danny, die zeer gestresst en getraumatiseerd is. En dat zijn overdreven dominante gedrag voort komt uit angst. Zij heeft geen behoefte aan deze "stress kip" zoals zij Danny noemt Danny hoeft voor haar niet weg. maar zij wil hem niet in haar buurt hebben. Nikki vertelt dat zij de goede bedoelingen van haar baasje wel begrijpt, maar dat zij nu nog geen nieuwe partner wil. Als zij aan een nieuwe partner toe is, zal zij dit zelf laten weten. Het enige wat zij nu wil is: liefdevolle aandacht.

Het consult was aangevraagd voor Nikki, maar ik wilde toch graag weten wat de reden was waarom Danny zo gestresst is. Daarom maak ik ook contact met Danny. Hier vind ik een heel angstig dier, behoorlijk in de war en heel erg bang dat hij weer weg moet. Danny laat mij beelden zien van meerdere eigenaren, waar hij in een te kleine hok zat en kinderen die hem als speelgoed behandelden. Hij geeft aan dat hij het bij deze nieuwe baasjes eindelijk naar zijn zin heeft en hij kan hier tot rust komen. Als ik dit meld aan het baasje van Nikki en Danny hebben zij hier alle begrip voor. Zij en haar man zijn echte dierenliefhebbers. Er wordt besloten een tweede grote ren te bouwen. Danny mag blijven.